ΣΙΧΑΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΦΑΓΗΤΑ

Είναι αρκετά παράδοξο, αλλά πολλά φαγητά που θεωρούσα σιχαμένα όταν ήμουν παιδί, πλέον τα θεωρώ πολύ νόστιμα.  Νομίζω πάντως ότι αυτό συμβαίνει σε όλα τα φυσιολογικά παιδιά.  Άλλωστε, το φυσιολογικό παιδί σε καμία περίπτωση δεν είναι σίγουρο ότι θα εξελιχτεί σε φυσιολογικό ενήλικα.  Βασικά η φυσιολογικότητα είναι συνάρτηση της ύπαρξης....πωπω άστο κάηκε. 

Πάλι στη λογική του High Fidelity, έχω συντάξει τη λίστα με το top 10 σιχαμένων παιδικών φαγητών, γράφοντας πλέον ως παιδί (από τις αχνές μνήμες που μου έχουν απομείνει):

10. Φασολάδα: όχι ρε μάνα, πάλι αυτή η φασολάδα.  Βλέπω τα φασόλια να στροβιλίζονται στο βαθύ μου πιάτο, και αναρωτιέμαι γιατί υπάρχει αυτό το φαγητό.  Μαμά δεν πεινάω... ΦΑΕ, ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΙΟΠΙΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ;  Τρωω, γιατί τα παιδάκια στην Αιθιοπία πεθαίνουν από την πείνα.

9. Αγκινάρες αλά πολίτα:  τι είναι αυτό το αλά πολίτα ακριβώς, δεν καταλαβαίνω. Παρατηρώ κάτι κίτρινα μπλούμ με πατάτες και καρότα (χειροκρότα, χειροκρότα).    Αποφασίζω να δοκιμάσω.  Με προσοχή πιρουνίζω μια αγκινάρα, την βάζω στο στόμα μου, και αμέσως αποφασίζω πως δεν θα την ξαναδοκιμάσω ποτέ, κι ας πεινάω ανεπανόρθωτα, κι ας φαω τιμωρία. 

8. Φακές:  έξω βρέχει, κάνει και κρύο, και μπροστά μου αχνίζει το πιάτο με τις φακές.  Επικεντρώνομαι στα περιφερειακά (ψωμί, ταραμοσαλάτα, κλπ) με πάθος.  Και πάνω που πάω να αγγίξω τις φακές, λεω με αποφασιστικότητα ότι πρέπει να πάω για διάβασμα.  ΤΙ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΡΕ ΜΙΚΡΕ, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΠΟΤΕ!  ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΗ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΦΑΚΕΣ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΧΕΙ ΦΑΚΕΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!  Τρώω όλο μου το φαγητό προκειμένου να μην διαβάσω.

7. Κουνουπίδι σε οποιαδήποτε μορφή:  μπαίνω σπίτι χαρούμενος μετά το σχολείο, και αμέσως το αναγνωρίζω.  Τρελή μπόχα!!!! Βγαίνω από το σπίτι αμέσως, πριν καταλάβει κανείς ότι έφτασα, τρέχω στον τηλεφωνικό θάλαμο, ρίχνω κέρμα, παίρνω τους γονείς και τους ενημερώνω ότι πρέπει να μείνω στο σχολείο για άλλες δύο ώρες για να γράψω στον μαυροπίνακα 10 τρισεκατομμύρια φορές: ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.  Πρόκειται για παλιές και πολύ πετυχημένες παιδαγωγικές μεθόδους, οπότε γίνεται αμέσως αποδεκτή ως δικαιολογία.

6. Σπανακόριζο: άσχημα νέα.  Πρέπει να γίνω σαν τον Ποπάυ.  Προτιμάω, και το εκφράζω ανοιχτά, να παραμείνει ο ήρωας μου στην τηλεόραση, και μήπως να πάω στην τηλεόραση αμέσως να δω αν παίζει?  Το αποτέλεσμα της πρότασης μου είναι το αναμενόμενο.

5. Πρασόριζο:  ούτε καν Ποπάυ δεν γίνεσαι με αυτό το φαγητό ρε μάμα.  ΦΑΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΟ, ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΣΑΙ, ΘΑ ΣΟΥ ΦΤΙΑΞΩ ΣΠΑΝΑΚΟΡΙΖΟ.    Τρελή τρίπλα η μαμά, μέγα σφάλμα ο γιος.   

4. Χόρτα:  Χόρτα αντί για σαλάτα πάλι.  Πραγματική ελληνική τραγωδία. Προσθέτω άπειρο λάδι και λεμόνι, και τελικά έχω χορτόσουπα, που φυσικά δεν τρώγεται.   Το επαναλαμβάνω καθημερινά, μέχρι οι γονείς μου να αποφασίσουν ότι τζάμπα τα πετάμε κάθε μέρα και δεν μου τα ξαναπροσφέρουν ποτέ.  Μια από τις ελάχιστες μικρές νίκες στην καθημερινό αγώνα για διατροφή βασισμένη αποκλειστικά στα κεφτεδάκια με πατάτες τηγανιτές.      

3. Αντζούγιες:  Με απορία κοιτάω τον πατέρα μου να τις καταβροχθίζει.  Τελικά, ή κάτι δεν καταλαβαίνω, ή είναι ψέμα αυτό που μας λένε στο σχολείο ότι οι γονείς μας τα ξέρουν όλα.

2. Ελιές:  ΦΑΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ, ΕΛΙΕΣ ΚΑΛΑΜΩΝ ΛΟΥΞ.  Άμεσα συμπεραίνω ότι και για αυτό ευθύνονται αυτοί οι Πελοποννήσιοι, που όπως μαθαίνουμε στο Βορειοελλαδίτικο σχολείο που πηγαίνω, είναι η αιτία για τα περισσότερα κακά της χώρας (βλέπε Κωνσταντινούπολη, Παλαιολόγοι, κλπ).   

1. Μοσχαράκι νωά λεμονάτο με έτοιμο πουρέ:   Ίσως το μοναδικό φαγητό με κρέας που σιχαίνομαι, αλλά πραγματικά το σιχαίνομαι.  Ο πατέρας παίρνει το αλυσοπρίονο και αρχίζει να κόβει λεπτές φέτες από αυτό το απροσδιορίστου χρώματος κρέας (κάτι σαν συμπιεσμένες φακές).  Η φέτα τοποθετείται πάνω στον τραγελαφικό πουρέ και περιχύνεται με σάλτσα.  Το μεγάλο ατού αυτού του φαγητού είναι ότι με σωστή ανάμιξη γίνεται πραγματικά υπερθέαμα.   Με το σερβίρισμα λοιπόν, ξεκινάω τη μίξη, μέχρι να ακουστεί το κλασικό: ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΜΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΟΥ; ΦΑΤΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ. 

Από τα παραπάνω φαγητά, υπάρχουν τρία που ακόμα δεν τα αντέχω (7, 6 και 1).  Τα υπόλοιπα όμως πλέον μου αρέσουν μια χαρά.  Μήπως τελικά η ενηλικίωση και το χάσιμο της παιδικής αθωότητας με έσπρωξε στην κατάχρηση της φασολάδας; Μήπως πρέπει να πάω στους ΝΑ (FA στη συγκεκριμένη περίπτωση), που απ ότι ξέρω γίνεται καλή δουλειά;

ΤΕΣΤ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΩΝ ΣΥΝΗΘΕΙΩΝ

Απαντήστε τις παρακάτω ερωτήσεις με τη σειρά.  Κατόπιν συγκεντρώστε τη βαθμολογία σας προσθέτοντας τους βαθμούς που αντιστοιχούν σε κάθε σας απάντηση.  Ανάλογα με το αποτέλεσμα θα μπορέσετε να καταλάβετε πόσο παραστρατημένες διατροφικές συνήθειες έχετε, και τι χρειάζεται για να έρθετε στον ίσιο διατροφικό δρόμο, βασισμένο στο κρέας και τα παράγωγα του και μακριά από τα λαχανικά και τις ολέθριες επιπτώσεις τους.      

Α. Τι θα προτιμούσατε να φάτε αυτή τη στιγμή?

1. Κουνουπίδι βραστό
2. Αγκινάρες αλά πολίτα
3. Τσιπούρα πελαγίσια στα κάρβουνα
4. Κοτόσουπα
5. Καμιά μπριζόλα ρε μεγάλε

Β. Ποιο φαγητό σιχαίνεστε περισσότερο?

1. Μαγειρίτσα
2. Κοψίδια στα κάρβουνα
3. Μοσχάρι με κολοκυθάκια
4. Γεμιστά λαδερά
5. Μπριάμι

Γ. Πάτε στο σούπερ μάρκετ με 5 ευρά, ξελιγωμένοι στην πείνα.  Τι αγοράζετε? 

1. Δύο κιλά σπανάκι
2. Ξηρούς καρπούς
3. Τρεις σοκολάτες 
4. Ένα κοτόπουλο
5. Σπαλομπριζόλα μοσχαρίσια για 5 ευρώ (περίπου μισή)

Δ. Είστε στην παραλία, έχει ντάλα ήλιο, μόλις έχετε κάνει το μπανάκι σας, και αρχίζετε να πεινάτε.  Τι σας έρχεται πρώτα στο μυαλό?   

1. Μια χωριάτικη
2. Σαρδέλες ψητές
3. Φραπές μέτριος με γάλα
4. Μακαρόνια με κιμά
5. Κοκορέτσι

Ε. Ξυπνάτε το βράδυ από την πείνα.  Κάτι πρέπει να φάτε αμέσως.  Τι επιλέγετε από το ψυγείο?

1. Μια ντομάτα
2. Ένα φρούτο
3. Ρύζι με μαγιονέζα
4. Ψωμί, τυρί και σαλαμάκι
5. Τα περισσεύματα από το μεσημεριανό λουκάνικο
 

Αποτελέσματα:

5-10 βαθμοί:  Τρέξτε γρήγορα στο φαρμακείο να πάρετε σίδηρο, πριν σας χάσουμε.  Μόλις το κάνετε αυτό, αλλάξτε γρήγορα διατροφικές συνήθειες, γιατί κινδυνεύετε.  Όποιος σας είπε ότι η χορτοφαγία είναι η σωστή διατροφική άποψη, σας είπε ψέματα!  Αν δεν αντιδράσετε άμεσα, εκτός του ότι θα έχετε άμεσα σοβαρά προβλήματα υγείας, θα βρεθείτε μπλεγμένοι σε ένα από τα σκάνδαλα των ημερών, και μάλιστα χωρίς να φταιτε. 

11-15 βαθμοί: Σίγουρα είστε σε κακό δρόμο.  Υπάρχουν λιγοστές ελπίδες να ξεφύγετε από την εξάρτηση των λαχανικών, και θα χρειαστεί εντατική προσπάθεια ώστε αυτές να γίνουν πραγματικότητα.  Δίαιτα βασισμένη αποκλειστικά στο κρέας (reverse / ορθολογική νηστεία δηλαδή) επιβάλλεται για διάστημα τουλάχιστον ενός μηνός. 

15-20 βαθμοί:  Είστε σε καλό δρόμο, αλλά δεν έχετε φτάσει το επιθυμητό επίπεδο γευσιγνωσίας.  Ο πειρασμός των λαχανικών υπάρχει ακόμα κοντά σας.  Με λίγη προσπάθεια όμως, και πάνω απ όλα με πίστη στη σωστή διατροφή βασισμένη σε κρέας και τα παράγωγα του, το μέλλον φαντάζει πιο φωτεινό.  Μην τα παρατάτε! 

21-25 βαθμοί: Είστε ο άρχοντας / αρχόντισσα του φαγητού. Γκουρμεδιάρης / σα, με βαθιά γνώση του καλού και τίμιου φαγητού, είστε ο αγαπημένος αναγνώστης της στήλης.   Οι μαγικές σας διατροφικές συνήθειες, βασισμένες αποκλειστικά στο κρέας, θα σας βοηθήσουν να ζήσετε μια ευτυχισμένη και πλήρη ζωή, η οποία μάλιστα θα σας πάει μέχρι τα βαθιά γεράματα.    

ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ Η ΑΝΟΣΤΗ

Τελείωσαν για άλλες μια χρονιά οι εκδηλώσεις της γιορτής της Καταναλωσύνης, και υποθέτω ότι όλοι βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση: αρκετά φτωχότεροι με τόσα δώρα που πήραμε, γεμάτοι άχρηστα πράγματα με τόσα δώρα που πήραμε επίσης,  και το πιο σημαντικό, στην ίδια γαστριμαργική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι και εγώ: απορούμε για άλλη μια χρονιά γιατί πέσαμε στη λούμπα της γαλοπούλας. 
Αυτό, λοιπόν, το ξενόφερτο πουλί ταλαιπωρεί τη γεύση μου κάθε Χριστούγεννα από τότε που τα θυμάμαι.  Δεν είναι μόνο το τραγικό του μέγεθος, που χρειάζεται ειδικού μεγέθους κατσαρόλα για την βράση του, αλλά είναι και η γεύση του, ειδικά όταν τρωει κανείς το ψαχνό.  Χωρίς την χρήση λιπαντικών (μαγιονέζα, μουστάρδα, ή ακόμα και εκείνο το εξαιρετικά θλιβερό cranberry sauce), απλά δεν κατεβαίνει.  Χαρακτηριστικά, μετά την είσοδο μπουκίτσας στο στόμα, και το κοπιαστικό μάσημα για πεντάλεπτο, όπου το στόμα προβαίνει σε υπερπαραγωγή σάλιου για να αποφύγει την πλήρη εσωτερική επικάλυψη του με γαλοπούλα – στόκο, η οποία εγκυμονεί κινδύνους μόνιμης εγκατάστασης, ακολουθεί το χαρακτηριστικό γκλουπ, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα το ξύσιμο του οισοφάγου, και τον παραλίγο πνιγμό.  Κατόπιν, η μπουκίτσα εγκαθίσταται στο στομάχι και περιμένει αμέριμνη να χωνευτεί, κάτι για το οποίο χρειάζεται περίπου μια εβδομάδα. Η όλη διαδικασία της κατανάλωσης της γαλοπούλας συνεχίζεται για καμιά ώρα (εξού και τα Χριστουγεννιάτικα τραπέζια κρατάνε για πάντα), ώσπου επιτέλους να εξαφανιστεί το –ιστορικά χαρακτηρισμένο ως- πουλερικό από το πιάτο.  Παλαιότεροι και σοφότεροι, όπως πχ ο παππούς μου, αποφεύγουν όλη αυτή τη διαδικασία υποστηρίζοντας ότι ο γιατρός τους είπε να προσέχουν τι τρωνε (χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις).
Η γαλοπούλα όμως έχει και άλλες καταπληκτικές ιδιότητες πέρα από τα παραπάνω: για παράδειγμα, φτιάχνει σούπα σαφώς κατώτερη της κοτόσουπας, και μάλιστα μετά από πολύ περισσότερη ώρα  βρασίματος.  Επίσης, έχει κάνα δύο στρέμματα περισσότερη πέτσα από ένα κοτόπουλο, η οποία πέτσα είναι ιδιαίτερα λαστιχοτή και τελείως ακατάλληλη για βρώση.  Τέλος, ακόμα και σε τραπέζι δέκα ατόμων, η μισή τουλάχιστον περισσεύει, ταλαιπωρώντας την οικοδέσποινα οικογένεια  για χρονικό διάστημα που διαρκεί τουλάχιστον μέχρι τα Φώτα.
Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν ότι οι κομουνιστές κυρίως, αλλά και αρκετοί αναποφάσιστοι, όπως εγώ, θεωρούμε τη γαλοπούλα το ύστατο εργαλείο του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ενάντια στο κοινωνικό κράτος των Ευρωπαίων, αλλά και το Ελληνικό παραδοσιακό γουρουνάκι.